تلفن تماس : 33907383-021 33960052-021
مانند لندروور، رنو (داچیا) لوگان از آن دسته خودروهاییست که راه خود را تقریبا به تمام قاره ها باز کرده اند. این خودرو که در ایران با نام تندر شناخته می شود ، در 8 کشور از روسیه گرفته تا برزیل در حال تولید است . در سال 2004 زمانی که تکنوسنتر رنو در حال طراحی این خودرو بود خود سازندگان آن هم پیش بینی نمی کردند که این خودرو چنین فراگیر و پر استفاده شود . در حقیقت هدف رنو از ساخت این مدل ، اتومبیلی اقتصادی برای فروش در چند کشور اروپایی بود ولی پس از عرضه آن به بازار و تقاضاهای فراوان باعث شد رنو به فکر سایر مصرف کنندگان خارجی نیز بیفتد .
در سال 1999 رنو تمام سهام یکی از شرکای تجاری خود به نام داچیا را خریداری کرد تا بتواند از طریق این خودروساز در داخل رومانی محصولی از رنو را مونتاژ کند . در سال 2004 لوگان متولد و البته با برند داچیا در این کشور به فروش رسید که به محبوبیت عجیبی دست یافت .
مدل اولیه لوگان با برند داچیا
دلیل موفقیت این مدل از رنو، استفاده از تکنولوژی مدرن برای ساخت خودرویی ساده بود ! در حقیقت بسیاری از خودروهای مدرن به علت پیچیدگی در ساخت و استفاده از تجهیزات بسیار زیاد ، علاوه بر گرانی چندان قابل اعتماد نیستند. این یک موضوع ثابت است که هرچه یک وسیله پیچیده تر باشد ، احتمال خراب شدن آن بیشتر و تعمیر آن سخت تر است . بهرحال رنو اتومبیلی بسیار ساده اما با توانایی حرکتی بالا تولید کرده بود که می توانست در اکثر کشورهایی که دارای جاده های مناسب نیستند خود را نشان دهد .
معمولا خودروسازان یک مدل اقتصادی را خودرویی بسیار کوچک با موتوری ضعیف در نظر می گیرند که چندان هم جادار و مناسب جاده نیست؛ اما رنو، لوگان را خودرویی خانوادگی سایز متوسط با موتوری نسبتا قوی طراحی کرده بودند که برای سفر های خارج از شهری نیز جادار و قابل قبول است . این مورد هم علاوه بر سادگی ، یکی دیگر از دلایل موفقیت لوگان بود چرا بسیاری از مشتریان در کشورهای در حال توسعه به دنبال خودرویی چند منظوره هستند نه یک اتومبیل شهری کوچک .
دلیل سوم موفقیت تندر، کیفیت قابل قبول آن بود . همانطور که گفتیم رنو با استفاده از تکنولوژی و خط تولید مدرن و همچنین متریال و آلیاژ پیشرفته ، یک خودروی ساده تولید کرده بود که تعمیر و نگهداری آن راحت بود . حتی بدنه این خودرو ابتدایی طراحی شده بود که به همین دلیل تعمیر آن نیز بسیار کم هزینه و راحت است . حتی متریال داخلی داشبورد و اتاق نیز از پلیمر های ساده ساخته شده اند که در صورت آسیب به آنها، به راحتی می توان تعویض کرد.
البته با تمام این تعریفات ، لوگان خودروی چندان بی نقصی نیست. مثلا بنظر می رسد که طراحان رنو کمترین بودجه را برای راحتی سرنشینان در نظر گرفته اند ! صندلی های سفت و سیستم تعلیق خشک لوگان شما را در سفرهای طولانی خسته خواهند کرد . از لحاظ تجهیزات رفاهی هم لوگان فقط به کف امکانات (مانند شیشه بالابر برقی ، تهویه مطبوع و گرم کن شیشه عقب) مجهز است . ولی یکی از نکات منفی لوگان ، طراحی ظاهری این خودروست! تقریبا تمام مشتریان بر سر این موضوع اتفاق نظر دارند که لوگان خودروی زیبایی نیست . البته حقیقتا لوگان را نمی توان زشت دانست. شاید بهتر است بگوییم ظرافتی در طراحی آن به کار گرفته نشده است .
حداقل بهتر بود طراحان تریم داخلی (مانند دستگیره های عجیب و ناراحت) را کمی زیباتر در نظر میگرفتند که البته در نسل های بعدی هم همین اتفاق اقتاد. در فیس لیفت اول لوگان (که در ایران به نام تندرپلاس شناخته می شود) نمای داخلی و خارجی دستخوش تغییرات مثبتی شدند.
فیس لیفت اولیه لوگان که در ایران به تندر پلاس شناخته می شود.
داشبورد قدیمی لوگان (بالا) به همراه داشبورد لوگان فیس لیفت(تندر پلاس)
در مجموع با وجود سیستم تعلیق خشک و صندلی های سفت مشخص است که لوگان سواری راحتی ارائه نمی کند اما به این مورد، آیرودینامیک نسبتا پایین را نیز اضافه کنید ! لوگان در سرعت های بالا و اتوبانی ، توانایی دینامیکی کمی دارد و بنظر خودروی مناسب سرعت های بالا نیست . علت دیگر این مساله ارتفاع بسیار زیاد اتاق خودرو و همچنین ارتفاع بلند رکاب خودرو از سطح زمین است . البته منظور ما این نیست که لوگان خودرویی خطرناک است . بلکه در کنار خودروهایی مانند پژو 405 توانایی دینامیکی و آیرودینامیکی پایینتری دارد .
در هر حال موارد گفته شده مانند سفتی صندلی و خشکی فنر بندی یا ظاهر ساده را نمی توان ایراد در نظر گرفت ! چرا که اگر توقع زیادی از لوگان داشته باشیم قطعا دیگر یک خودروی اقتصادی نخواهد بود و رفع این ایرادات هزینه های تولید لوگان را بالا خواهد برد. پس بهتر است بگوییم رنو به اهداف خود برای تولید یک خودروی اقتصادی رسیده است .
یکی از مهمترین ویژگی های این خودرو استفاده از موتور و جعبه دنده ی با کیفیت است . موتور تندر هم در کلاس یک سدان اقتصادی قدرت قابل قبولی دارد و به همراه یک جعبه دنده اتوماتیک رانندگی راحتی در شهر و در شرایط سبقت گیری با آن خواهید داشت . البته رنو مجموعا 9 مدل موتور برای لوگان عرضه کرده که دوتای آن ها دوگانه سوز بنزینی-اتانولی هستند. استفاده از اتانول در کشورهای آمریکای جنوبی بخصوص آرژانتین رواج دارد . ایران برای لوگان از موتور K4M690 استفاده می کند که 1600 سی سی حجم (1598 دقیق) به همراه 16 سوپاپ دارد و 105 اسب بخار نیروی خروجی تولید می کند . در بین موتور های بنزینی برای لوگان ، این قوی ترین موتور است که برای جعبه دنده خودکار نیز مناسب بنظر می رسد .
جعبه دنده لوگان یا تندر90 در مدل دستی پنج دنده رو به جلو+دنده عقب است . این جعبه دنده بدون سر و صدا و نرم است. البته حداقل تا کنون که کیفیت این جعبه دنده راضی کننده بوده و امیدوار باشیم پس از داخلی سازی کامل، به سرنوشت سایر خودروهای مونتاژ ایران دچار نشود!
جعبه دنده اتوماتیک لوگان 4 دنده تعویض می کند که وجود دنده چهارم به مصرف سوخت اقتصادی تر کمک می کند. البته در مدل اتوماتیک خودرو کمی تنبل به نظر می رسد! ولی در نهایت راضی کننده است .
همانطور که پیش تر گفتیم ، لوگان در جاده های نا مناسب هم توانایی حرکتی مناسبی دارد و رنو در ادامه تولید به فکر افزودن کاربری لوگان افتاد . علاوه بر مدل سدان ، مدل های استیشن ، پنل ون(ون باری) و پیکاپ وانت هم از این خودرو به بازار معرفی شدند . در حقیقت اتاق بلند لوگان امکان چنین تغییراتی را داشت اما به علت دفرانسیل جلو بودن نباید از آن انتظار خودرویی با توانایی حمل بار زیاد را داشته باشید .
تندر وانت
در حال حاضر بجز مدل سواری، وانت لوگان نیز توسط شرکت رنوپارس ساخته می شود ولی به علت قیمت بالای آن (در ایران) استفاده به عنوان وانت به صرفه نیست هرچند که بسیار با کیفیت است. مدل استیشن واگن لوگان نیز به تعداد اندک و در ابتدای تولیدات تندر در ایران ساخته شدند. پروژه لوگان تنها مدل هاچبک را کم داشت که با معرفی ساندرو در حقیقت لوگان هاچ-بک هم از این اتاق ساخته شد.
لوگان پنل ون
پس از 8 سال تولید موفق لوگان ، رنو در سال 2012 تصمیم به ارائه نسل جدید این خودرو نمود که لوگان 2 نام دارد و در ایران به نام رنو سیمبل شناخته می شود. البته سیمبل را در واقع نمی توان نسل جدیدی دانست چرا که از همان پلتفرم لوگان 2004 استفاده می کند . در حقیقت سیمبل یک فیس لیفت سنگین برای لوگان قدیمیست .
رنو در مدل سیمبل یکی از بزرگترین معایب لوگان، یعنی طراحی ظاهری را برطرف کرده است. البته ساختار اتاق و شاسی خودرو تغییری نکرده ولی رنو بطور کلی تریم داخلی را عوض کرده و ورق بدنه را باز طراحی کرده است . سیمبل در مقابل لوگان حجیم تر بنظر می رسد و همین موضوع باعث پیدایش مشکل ظاهری تازه ای شده است! چرخ های لوگان اکنون برای سیمبل بسیار کوچک بنظر می رسند! ولی با این حال باز هم ظاهر سیمبل قابل قبول و زیباست.
سیمبل یا لوگان 2 به امکانات رفاهی بیشتری از جمله یک سیستم مالتی مدیا مجهز به جی پی اس به همراه دوربین دید عقب مجهز شده است. البته افزودن این تجهیزات و طراحی زیباتر بی هزینه نبوده و قیمت سیمبل و ساندرو نسبت به لوگان قدیمی بیشتر است.
ساندرو مدل هاچ بک سیمبل است که بعنوان یک کراس اوور هم تولید می شود . این خودرو نیز در ایران از همان موتور و گیرباکس تندر90 استفاده می کند و از نظر توانایی فنی تفاوت چندانی با لوگان ندارد . البته در ساندرو خبری از صندوق عقب بسیار بزرگ لوگان نیست و نتیجتا کاربری آن نیز کاهش یافته است ولی بهرحال برای علاقمندان به کراس اوورها یا هاچ-بک ها، ساندرو خانواده لوگان را تکمیل می کند.
رنو ساندرو
هرچند لوگان خودروی زیبا و پر آپشنی نباشد ولی این موضوع را ثابت می کند که همیشه موفقیت با بهترین و بالاترین خودرو ها نیست! بلکه خودروهای ساده و ارزان ولی پرکاربرد و با کیفیت ، بسیار پر طرفدار هستند و جای خود را در بین مصرف کنندگان مختلف باز خواهند کرد. البته لوگان در ایران خودروی ارزانی نیست ولی در سایر کشورها بعنوان یک خودروی اقتصادی مورد استفاده است . البته تمام خودروهای اقتصادی موفق نخواهند بود بخصوص خودرو های بسیار کوچک شهری که کاربری محدودی دارند . کیفیت، طیف وسیع استفاده و سادگی علت موفقیت رنو لوگان بود.